دریای عُمان یا دریای مَکُران پهنهای آبی است که از غرب به خلیج فارس، از شمال به ایران، از شرق به اقیانوس هند و از جنوب به کشور عمان محدود میشود. ۵۴۵ کیلومتر طول و ۱۸۱ هزار کیلومتر مربع وسعت دارد. در جغرافیای اسلامی دریای عمان شامل منطقه فعلی دریای عرب نیز میشدهاست و گاهی به آن دریای مکران و دریای اخضر نیز میگفتهاند. جزیره شیطان در واقع شرقیترین جزیره ایران و تنها جزیره ایران در دریای عمان است.
نام دریای عمان از قرن ۱۸ و با حضور انگلیس در منطقه رواج یافت. «عمانا» (اومانای تاریخی) در اصل نام یکی از شهرهای جنوب ایران و در غرب چابهار فعلی و بندر جاسک بودهاست. در روزگار اشکانیان و ساسانیان نیز نام دریای عمان بهکار میرفتهاست و واژه «عمان» نیز ریشه ایرانی دارد. مرکز سرزمین مَزْون یا مازون (نام فارسی عمان) صحار بود و نخستین ساکنان آن از اقوام غیر عرب بودند.[۱]چنانکه یاقوت حموی میگوید بحر فارس یا خلیجفارس شاخهای از دریای بزرگ هند است. مرزهای این دریا از بندر تیز از بخشهای مکران در کرانه دریای فارس تا آبادان است و اینجا دهانه دجله است که بدان میریزد. به علاوه، در منابع جغرافیایی قدیم همواره از این دریا به نام بحر مکران یا بحر کرمان نام بردهشدهاست. دریای مکران نامی بوده که حتی بر کتیبههای بیستون از زمان هخامنشیان نیز نقش بستهاست و در کتیبههای زمان ساسانیان نیز به همین نام است. بنابر گواهی منابع تاریخی، از قدیمترین روزگاران، این بخش از دریای بزرگ پارس همواره دریای مکران خوانده میشد، هرچند که گاهی قسمت جنوبی آن را بحر عمان مینامیدهاند. نام دریای مکران و دریای پارس تا اواخر قرن نوزدهم بر این بخش از دریا اطلاق میشد. در این زمان که انگلستان بر شبه قاره هند تسلط کامل پیدا کرده بود و میخواست در آبهای جنوب ایران نیز حضوری فعال داشته باشد، مسقط و سرزمین عمان را تحت سلطه خود درمیآورد. از این زمان به بعد، دولت انگلیس کمکم نام عمان را بر دریای مکران و پارس جاری میسازد.