انشا در مورد دروغ و دروغگویی

دروغ یکی از زشت ترین کار ها و دروغ گویی یکی از نا پسند ترین صفات برای انسان است.

هیچ کس به انسان دروغ گو اعتماد نمی کند زیرا هر دروغ، دروغ دیگری را به دنبال دارد و اگر شخصی به آن مبتلا شود دائم باید دروغ بگوید.

شخص دروغ گو همیشه نوعی ترس در وجود خود دارد و همواره نگران این است که دروغش برای همه آشکار شود، به همین خاطر این شخص هیچ وقت آرامش ندارد.

کسی که دائم در حال دروغ گفتن است دیگر قابل اعتماد نخواهد بود و حرف و رفتارش اعتباری برای دیگران نخواهد داشت، حتی زمانی که او حقیقت را بگوید دیگران حرفش را باور نخواهند کرد زیرا خاطره ی بدی از او دارند.

ممکن است فردی با دروغ گویی کارش را برای مدتی پیش ببرد اما بالاخره روزی رسوا شده و تمام دروغ هایش آشکار می شود.

به یاد داشته باشید که همه ی ما همراه دروغ صفات زشت دیگری را نیز در خود تقویت می کنیم صفاتی مانند دو رویی، ریا کاری و … که کلید تمام پلیدی ها و زشتی ها هستند.

همان طور که ما دوست نداریم از کسی دروغ بشنویم خود مان هم نباید به کسی دروغ بگوییم، ممکن است بعضی وقت ها گفتن حقیقت به ضرر ما تمام شود ولی حتما ضرر ها و آسیب های دروغ بیش تر خواهد بود.

گاهی اوقات نیز برای این که کسی را ناراحت نکنیم به او دروغ می گوییم چون می دانیم دانستن واقعیت به صلاح این شخص نیست، می توان گفت این دروغ از روی مصلحت است و اگر همیشگی نباشد ضرر آن کم تر است.

همه ی انسان ها دوست دارند از نگاه دیگران خوب به نظر برسند، به همین خاطر گاهی اوقات در مورد خود شان به دیگران دروغ می گویند تا دیگران حس بهتری نسبت به آن ها داشته باشند غافل از این که ممکن است این دروغ روزی آشکار شده و شخص خجالت زده و شرمنده شود.

وقتی شخصی دروغ می گوید در واقع می خواهد ضعف های خود را پنهان کند یا از دیگران سوء استفاده کند، دروغ به هر بهانه و دلیلی که باشد دارای زشتی است و باعث سقوط انسان می شود.

همه ی ما باید از دوران کودکی تلاش کنیم که افراد صادقی باشیم و با دروغ و ریا بیگانه شویم و اگر کسی از دوستان یا هم کلاسی هایمان را در حال دروغ گفتن دیدیم به او کمک کنیم تا این اخلاق بد را اصلاح کند.

هم چنین پدر و مادر ها که الگوی فرزندان هستند باید راست گو باشند، و این صفت را به فرزندان خود بیاموزند که در هیچ شرایطی دروغ نگویند.

ارائه شده توسط : حسین ایزدی

در وب سایت : جم نما