تحقیق درباره ی قالب غزل - پایه ششم

قالب غزل یکی از قالب های شعری ادبیات فارسی استواژه عربی غزل در اصل به معنای حدیث عشق، عاشقی کردن، و عشق‌بازی است. در قالب غزل که معمولاً بین ۵ تا ۱۴ بیت دارد، مصراعهای بیت نخست با مصراع‌های زوج هم قافیه هستند. موضوع اصلی غزل بیان عواطف و احساسات، ذکر زیبایی و کمال معشوق و شکوه از روزگار است و ابیات غزل فارسی از لحاظ مضمون دارای استقلال‌اند.در آخرین بیت شاعر نام شعری یا تخلص خود را می‌آورد و بهترین بیت آن را شاه بیت یا بیت الغزل می‌گویند. قدیمی‌ترین نمونه غزل مستقل و کامل را می‌توان در آثار شهیدبلخی، رودکی سمرقندی، دقیقی توسی یافت. در اوایل قرن ششم، قصیده از رونق افتاد و جای خود را به غزل داد. غزل در لغت به معنای عشق‌بازی و مغازلت است. تاریخچه قالب غزلنخستین غزل‌های فارسی (در قرن چهارم و پنجم هجری) در مجالس بزم و شادی، همراه با موسیقی خوانده می‌شده‌است. بعضی عقیده دارند که اصطلاح غزل و تغزل در دوران اوایل شعر فارسی تنها به بیت‌های مقدمه قصیده‌ها اطلاق می‌شده‌است.

تحقیق درباره ی قالب غزل

با ظهور سنایی، که شاعری عارف بود، نوعی خاص از غزل به وجود آمد که به «غزل عارفانه» معروف شد. این نوع از غزل را عطار، مولوی و فخرالدین عراقی به کمال رساندند. بدین ترتیب دو شاخه جداگانه غزل عاشقانه و غزل عارفانه مشخص شد.بر اثر رواج اصطلاحات اهل تصوف در میان شاعران، غزل‌های بسیاری سروده شد که در آن‌ها رنگ هر دو نوع غزل را دید و در حقیقت تلفیقی از این دو نوع است. غزل‌های حافظ نمونه کامل غزل از این نوع است که در آن‌ها معانی و مضامین عاشقانه و عارفانه به هم آمیخته‌است.با آنکه غزل پیوسته رنگ عاشقانه یا عارفانه داشته‌است، اما شاعرانی، از جمله سعدی و حافظ، گاه آن را برای مدح نیز به کار گرفته‌اند. در غزل‌های شاعران قرن چهارم تا ششم هجری، بیت‌های غزل از نظر مضمون به هم پیوسته و نزدیک هستند، اما به تدریج این خصوصیت از بین رفت و هر بیت حاوی مضمون مستقلی شد.غزل که با حافظ به نقطه اوج خود رسیده بود، بعد از او رو به انحطاط گذاشت. در شعر مشروطیت غزل همانند دیگر قالب‌های شعری به کار بیان افکار و عقاید سیاسی و اجتماعی آمد. اما در دوران معاصر، غزل کم و بیش به معنی قدیمی خود که شعر عاشقانه باشد بازگشته است.به عنوان مثال، سیمین بهبهانی با به کار بردن وزن‌های غیرمتداول، نوعی از غزل را که به «غزل نو» معروف شده رایج کرده‌است. البته غزل نو، به‌طور کلی عنوان سبکی در غزل است که از اوایل دههٔ چهل خورشیدی(۱۳۴۰ خورشیدی) به بعد در کار غزلسرایان پدید آمد و همان مرحلهٔ پس از سبک غزل نیوکلاسیک و طیف شهریار و دیگران است.انواع شعر غزل کوتاهغزل حافظخلوت‌نشین، دوش به می‌خانه شداز سر پیمان گذشت، با سر پیمانه شدمجلس که دی، جام و قدح می‌شکستباز به یک جرعه می، عاقل و فرزانه شدعهد شباب، آمده بودش به خوابباز به پیرانه‌سر، عاشق و دیوانه شدمی‌گذشت، راه‌زن دین و دلدرپی آن آشنا، ازهمه بیگانه شدشام و سحر، شکر که ضایع نگشتقطرۀ باران ما، گوهر یک‌دانه شدحافظ کنون، بارگه پادشاستدل بر دل‌دار رفت، جان بر جانانه شد..غزل سعدیهمه عمر برندارم، سر ازاين خمار مستیكه هنوز من نبودم، كه تو در دلم نشستیتو نه مثل آفتابی، كه حضور و غيبت افتددگران روند و آيند و تو هم‌چنان كه هستیچه حكايت از فراقت، كه نداشتم؟ وليكنتو چو روی باز كردی، در ماجرا ببستیدل دردمند ما را، که اسیر تست یارابه وصال مرهمی ده، چو به انتظار خستیگله از فراق یاران و جفای روزگاراننه طریق توست سعدی، کم خویش‌گیر و رستیغزل عراقیدرد ما را نيست درمان الغياثهجر ما را نيست پايان الغياثنخستین باده کاندر جام کردندز چشم مست ساقی وام کردندچو با خود یافتند اهل طرب راشراب بی‌خودی در جام کردندلب می‌گون جانان جام دردادشراب عاشقانش نام کردندبه غمزه صد سخن با جان بگفتندبه دل ز ابرو دو صد پیغام کردندجمال خویشتن را جلوه دادندبه یک جلوه، دو عالم رام کردند

غزل چیست کلاس ششم

غزل مولانامیان ما درآ، ما عاشقانیمکه تا در باغ عشقت در کشانیممقیم خانۀ ما شو، چو سایهکه ما خورشید را همسایگانیمچو جان اندر جهان گر ناپدیدیمچو عشق عاشقان گر بی نشانیمولیک آثار ما پیوستۀ توستکه ما چون جان نهانیم و عیانیمهرآن چیزی که تو گوئی که آنیدبه بالاتر نگر، بالای آنیمتو آبی، لیک گردابیّ و محبوسدرآ در ما، که ما سیل روانیمتفاوت قالب غزل و قالب قصیدهدر قرن ششم که قصیده در حال زوال بود “غزل” پا گرفت و در قرن هفتم رسما قصیده را عقب راند و به اوج رسید. در قصیده موضوع اصلی آن است که در آخر شعر “مدح” کسی گفته شود و در واقع منظور اصلی “ممدوح” است اما در غزل “معشوق” مهم است و در آخر شعر شاعر اسم خود را می آورد و با معشوق سخن می گوید و راز و نیاز می کند.این “معشوق” گاهی زمینی است اما پست و بازاری نیست و گاهی آسمانی است و عرفانی. ابیات غزل بین ۵ تا ۱۰ ییت دارد و دو مصراع اولین بیت و مصراع دوم بقیه ابیات هم قافیه اند.انواع غزلغزل عاشقانه: انوری این نوع را جانی تازه بخشید و سعدی آن را به کمال رساند.غزل عارفانه: سنایی غزنوی غزل عارفانه را شکل داد. عطار نیشابوری، مولوی بلخی، فخرالدین عراقی غزل عرفانی را رشد و تکامل بخشیدند. اوج غزل عارفانه در کار مولوی است.غزل تلفیقی: در سده هفت و هشت هجری جریانی پدیدار شد که معانی و مضامین عارفانه و عاشقانه را در هم آمیخت. غزل اوحدی مراغه‌ای، خواجوی کرمانی، عماد فقیه کرمانی، سلمان ساوجی و کامل‌ترین نوع غزل در شعر حافظ است.غزل قلندری: در این نوع غزل شاعر به وصف رندی، تظاهر به باده پرستی، لاابالی گری، طعن و کنایه به صوفیان و زاهدان ظاهر پرست می‌پردازد. نمونه این شعر در آثار سنایی غزنوی، خاقانی، عطار نیشابوری، عراقی، سعدی، حافظ یافت می‌شود.غزل مضمون: این نوع به غزل سبک هندی مشهور است. در این نوع تمام همت شاعر، صرف یافتن مضمون‌های تازه و نازک می‌شود. صائب تبریزی، طلب آملی، کلیم کاشانی از مشاهیر این شیوه‌اند. برخی شاعران ایرانی و هندی این نوع غزل را، به سبب افراط در نازک‌خیالی و تخیلات عجیب به سوی بی‌معنایی و ذهنیت‌های غیرقابل فهم سوق دادند مانند: جلال اصفهانی و بیدل دهلوی.غزل سیاسی-وطنی: محتوا مسائل حاد اجتماعی است. از جمله برخی آثار عارف قزوینی، فرخی یزدی، ابوالقاسم لاهوتی، غلامرضا قدسی، هوشنگ ابتهاجغزل نو: برخی این نوع غزل را غزل تصویری نامیده‌اند. این نوع غزل تحت تأثیر شعر نو پدید آمد. مشخصه‌های این نوع غزل زبان تازه و امروزی، غلبه تصاویر جدید و نو، وزن‌های عروضی تازه و وحدت محتوا است.شاعران غزل سرانمونه برجسته این نوع غزل را در آثار هوشنگ ابتهاج، منوچهر نیستانی، سیمین بهبهانی، حسین منزوی و محمد علی بهمنی می‌توان یافت.

---

ارائه شده توسط : جم نما

در وب سایت : جم نما