معنی متن درس دوم فارسی هفتم

معنی واژگان و لغات سخت و جدید درس دوم چشمه معرفت و کژال فارسی هفتم

معنی کلمات درس دوم چشمه معرفت :

آداب دان: آگاه به راه و رسم زندگی، مؤدّب، با ادب

آمین: کلمه ای که پس از دعا گویند، بپذیر، اجابت کن، برآور

استوار: محکم، پایدار، سخت

اعجاز: کار دشوار و عجیب و شگفت انجام دادن، معجزه

برافراشته: بالا برده، بلند کرده

تازه نفس: آماده و شاداب

جاذبه: کشش، نیرویی که اجسام را به طرف خود می کشد

جلال: بزرگی، عظمت، شکوه

خویشاوند: قوم و خویش، فامیل

دیرینه: کهنه، قدیمی

رفیق: دوست، یار، همنشین، همدم

زلال: صاف و گوارا، پاک و روان

زمزمه: نغمه، خواندن آرام و زیر لب

سیراب: پر آب، سیر شده از آب، طراوت و آبداری

عظمت: بزرگی، بزرگواری

غرقه: در آب فرو رفته، غرق شده

غرور: به خود بالیدن، احساس سربلندی داشتن

کشتزار: مزرعه، زمین زراعت شده

کِشته: کاشته شده، زراعت شده

کنجکاوی: جست و جو، کاوش، یافتن چیزی

گام: قدم، فاصله میان دو پا

گوارا: لذیذ، خوش مزه، خوشایند

مذاب: ذوب شده، آب شده، گداخته

معرفت: شناخت، علم، دانش، شناسایی

معصوم: پاک و بی گناه

نهال: درخت جوان نو رسته، تازه کاشته شده

وداع: خداحافظی، بدرود

یقین: بدون شک، بی گمان

معنی کلمات روان خوانی کژال :

تقلّا: کوشش و تلاش کردن

جهید: جَست زد

خیش: وسیله ای برای شخم زدن، گاوآهن

دایه: شیر دهنده، مادر

رولَه: فرزند (به زبان کردی)

زار زدن: گریه کردن از روی ناتوانی و درماندگی

زُل زدن: خیره شدن

قُنداقه: پارچه ای که نوزاد را در آن می پیچند

گالش: کفش لاستیکی

مجال: فرصت

معطّل: بی کار، منتظر، بلا تکلیف

مویه: گریه، ناله، شیون و زاری

هراسان: ترسان

هق هق: صدای بریده بریده گریه شدید

معنی قسمت های سخت و آرایه های ادبی و زبانی درس دوم فارسی هفتم

با نگاه های کنجکاوانه و تشنه، به درس بزرگ طبیعت می نگریستم. گوش میدادم، چشم می دادم، دل می دادم و روحم چنان غرق فهمیدن بود که از هیجان می لرزید.

معنی: با نگاه های جستجو گر و مشتاق، به طبیعت که چون درس بزرگی می باشد، نگاه می کردم. با دقّت زیاد گوش میدادم، نگاه می کردم، علاقه نشان می دادم و روحم چنان غرق فهمیدن و درک کردن بود که از شدت هیجان می لرزید.

آرایه های ادبی و زبانی :

تشبیه: درس بزرگ طبیعت. طبیعت: مشبه درس بزرگ: مشبه به

مراعات نظیر: گوش، چشم، دل

تشخیص: لرزیدن روح

احساس می کردم هم اکنون چشمه های معرفت از درون من سر باز خواهند کرد و آب های زلال و سرد و گوارای فهم و دانایی در من خواهد جوشید.

معنی: احساس می کردم همین الآن معرفت و علم (دانایی) مانند چشمه از درونم بیرون خواهد ریخت (جاری خواهد شد) و فهم و دانایی مانند آب های صاف و سرد و گوارا در من خواهد جوشید. (تمام وجودم از معرفت و شناخت خدا لبریز خواهد شد

آرایه های ادبی و زبانی :

مراعات نظیر: چشمه، آب، زلال، سرد، گوارا

تشبیه: معرفت به چشمه تشبیه شده است و فهم و دانایی به آب های زلال و سرد و گوارا

یقین دارم که در کلاس شگفت آفرینش و زیبایی طبیعت، عظمت و جلال و جاذبه خالق درس را با همه وجودم لمس می کردم.

معنی: بدون شک باور دارم که در معجزه آفرینش و زیبایی طبیعت که همانند کلاس درس می باشد، درسِ بزرگی، شکوه و کشش آفریننده آن را با تمام وجود لمس می کردم.

آرایه های ادبی و زبانی :

مراعت نظیر: کلاس و درس

تشبیه: آفرینش به کلاس تشبیه شده است

غرقه شکوه و اعجاز زیبایی خلقت بودم.

معنی: در شکوه، عظمت و معجزه زیبایی آفرینش غرق شده بودم. (محو تماشای خلقت)

آب، این روح مذاب امید و زندگی، تازه نفس، جوان، زلال و نیرومند با گام های استوار و امیدوار شتابان می رفت تا خود را به دهان خشک زمین و صدها گشتزار سوخته و نگاه های پژمرده هزاران درخت تشنه برساند و در رگ های خشکیده جوی های مزرعه و کوچه باغ های مرده، جاری گردد.

معنی: آب، که مانند روحِ ذوب شده امید و زندگی می باشد، شاداب، جوان، صاف و نیرومند با قدم های مجکم و امیدوار با شتاب و عجله می رفت تا خود را به زمین هایی که مانند دهان خشک هستند و صدها مزرعه و نگاه های افسرده هزاران درخت تشنه برساند و در جوی و نهر خشک شده مزرعه و کوچه باغ های بی جان، جاری گردد.

آرایه های ادبی و زبانی :

تشبیه: آب به روح تشبیه شده است. روح مذاب: اشاره به جاری بودن آب دارد که مانند روح، زندگی بخش است.

تشبیه: رگ های خشکیده جوی های مزرعه ( جوی های مزرعه با رگ های خشکیده تشبیه شده)

تشخیص ( انسان نمایی): تازه نفس و جوان بودن و همچنین نیرومند و با گام های استوار رفتن که از ویژگی های انسان است به آب نسبت داده شده.

تشخیص و انسان نمایی: دهان خشک زمین

تشخیص و انسان نمایی: نگاه های پژمره هزاران درخت تشنه

تشخیص و انسان نمایی: کوچه باغ های مرده

درختان سرسبز باغ و صحرا را دیدم که شاخه دست های خویش را به آسمان برافراشته بودند و دعا می کردند و کودکان پر نشاط گل بوته ها و نوجوانان امیدوار ذرّت ها در گوش نسیم، آمین می گفتند.

معنی: درختان سرسبز باغ و صحرا را دیدم که شاخه های خود را مانند دست به سوی آسمان بالا برده بودند و دعا می کردند و جوانه های تازه و شاداب بوته های گل و ذرّت های نورَس و تازه رسیده در گوش نسیم، آمین می گفتند.

آرایه های ادبی و زبانی :

تشبیه: شاخه دست ها ( شاخه را به دست تشبیه کرده است)

تشبیه: کودکان پر نشاط گل بوته ها ( گل بوته ها به کودکان پر نشاط تشبیه شده است)

تشبیه: نوجوانان امیدوار ذرّت ها ( ذرّت ها به نوجوانان امیدوار تشبیه شده است)

تشخیص و انسان نمایی: درختان دعا می کردند و گل بوته ها و ذرّت ها در گوش نسیم ، آمین می گفتند.

تشخیص و انسان نمایی: گوش نسیم. برای نسیم گوش قائل شده است.

مراعات نظیر: درخت، باغ، صحرا، بوته، شاخه

نسیم، مانند مادری مهربان و آداب دان که به کودکان خویش، حق شناسی و ادب می آموزد، سرهای نهال های جوان و بوته های نوزاد خویش را به نشانه احترام و وداع با من خم کرده بود.

معنی: نسیم که مانند مادری مهربان و مؤدب به کودکان خود درس حق شناسی و ادب می آموزد، سر شاخه های درختان جوان و بوته های تازه روییده خود را به نشانه احترام و خداحافظی با من خم کرده بود.

آرایه های ادبی و زبانی :

تشبیه: نسیم، مانند مادری مهربان و آداب دان ( نسیم به مادری مهربان و آداب دان تشبیه شده)

تشخیص و انسان نمایی: نسیم به کودکان درس حق شناسی و ادب می آموزد

تشخیص و انسان نمایی: نسیم سرهای نهال های جوان و بوته های نوزاد خویش را به نشانه احترام و وداع با من خم کرده بود.

«برگ درختان سبز، در نظر هوشیار / هر ورقش دفتری است، معرفت کردگار»

معنی: در نظر افراد باهوش و خردمند، هر برگ درخت مانند دفتری برای شناخت خداوند می باشد.

آرایه های ادبی و زبانی :

قافیه: هوشیار، کردگار

مراعات نظیر: (برگ، ورق، دفتر) و (برگ، درخت)

تشبیه: برگ درختان سبز شبیه دفتر است. مشبه: برگ درختان مشبه به: دفتر

تضمین: دکتر شریعتی این بیت را از سعدی در کتاب خود آورده است. وقتی مطلبی را از دیگران در نوشته خود می آوریم باید داخل نشانه گیومه « » بگذاریم. استفاده از آیات، احادیث، اشعار و مَثَل ها در میان نوشته خود را آرایه تضمین می گویند. بهتر است به هنگام استفاده از آرایه تضمین به گوینده یا نویسنده آن مطلب (منبع کلام) اشاره گردد بالاخص مطالبی که معروف نباشد.

معنی اصطلاحات و آرایه های ادبی و زبانی روان خوانی کژال فارسی هفتم

خشکش زد: کنایه از مات و مبهوت شدن، تعجب کرد

پوست بر تن کژال خراشید: کنایه از ترساندن. کژال را بسیار ترساند.

تن کژال مثل علفی در باد می لرزید: تشبیه دارد.

مشبه: تن کژال مشبه به: علف وجه شبه: لرزیدن ادات تشبیه: مثل

خاکم بر سر: کنایه از بدبخت و بیچاره شدن

زمین را خیش می زد: زمین را چنگ میزد. به کُندی راه میرفت

پاره تن: کنایه از فرزند عزیز و دوست داشتنی

دندان به دندان می سایید: کنایه از خشمگین شدن. خشگین و عصبانی بود.

با گرگ در هم پیچید: با گرگ گلاویز و درگیر شد

گلویش را با فریاد بلندی خراشید: با فریاد های بلند و جیغ و داد گلویش زخمی شد

نفس به یکباره سرد شد: کنایه از مُردن

معنی متن درس دوم فارسی هفتم

---

ارائه شده توسط : کاربر پایه ی هفتم

در وب سایت : جم نما