تعداد نظرات
0 دیدگاه
تعداد لایک
21 پسندیدن
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲
بازدید
1,760 نفر
یاکریم یا قُمری خانگی[۱][۲] (نام علمی: Spilopelia senegalensis) گونه‌ای پرنده از تیرهٔ کبوتران و راستهٔ کبوترسانان است که حدود ۲۶ سانتیمتر طول دارد و شبیه قمری معمولی، اما کوچکتر از آن است.[۳] قمری خانگی در مناطق گرمسیری آفریقای جنوب صحرا، خاورمیانه، جنوب آسیا، هند و غرب استرالیا زندگی می‌کند. این پرنده در ایران نیز بسیار یافت می‌شود. این پرنده دم بلند و جثه لاغری نسبت به دیگر کبوترسانان دارد. سطح پشتی، بالها و دم آن به رنگ خشت خام یا کرمی است. پرهای خاکستری مایل به آبی در بال‌هایش دیده می‌شود. سر و بخش‌های پایینی بدنش به صورتی و شکمش به رنگ سفید می‌گراید. پاهایش نیز قرمز رنگ است.
نام‌های محلی
قُمری خانگی گاه با یاکریم که طوق هم دارد اشتباه گرفته می‌شود.
در کل به قُمری‌ها گاه کوکو یا کبوتر کوکو گفته می‌شود. در بخش‌های جنوب و شرقی ایران خصوصاً منطقه خراسان رضوی این پرنده به نام «موسی کو_تقی» و در منطقه بم، این پرنده به نام «پُختو» و در شهرهایی همچون قلعه گنج در جنوب کرمان از این پرنده به نام محلی «سوهْتَله» یا «سوتَله» نیز یاد می‌شود. در بعضی نواحی جنوب ایران «تُتُر» یا «کبوتر تُتُر» نامیده می‌شود. در کاشان به این پرنده، «قوقو» گفته می‌شود و در گویش اصفهانی به «پاختری» و در یزد به «کفتر کوکو» یا «فاخته» و در تهران اشتباهاً به نام «یاکریم» معروف است. یاکریم گونه دیگر قُمری است و از آنجا که در باغهای دور از آبادی‌ها بسر می‌برد به کبوتر باغی نیز مشهور است.
تغذیه
خوراک قُمری خانگی دانه‌ها، غلات، علفها، دیگر انواع سبزیجات و [کنجد)هم دوست دارند میان دانه‌ها، بیشتر ارزن و گندم را دوست دارد. البته اگر گندم و ارزن را پیدا نکند، دنبال برنج و تکه‌های کوچک نان می‌گردد. گاهی اوقات هم سنگ‌های کوچک را برای هضم غذا می‌خورد. بیشتر بر روی زمین زندگی می‌کنند و به دنبال غذا می‌گردند. اصولاً اجتماعی نیستند و معمولاً تنها یا جفتی زندگی می‌کنند.[۴] نر و ماده آن شبیه به هم و پرنده نابالغ تیره‌رنگ‌تر است.
جفت‌گیری و تخمگذاری
اوایل بهار فصل تخمگذاری قُمری خانگی است. در مناطق گرم تر این کار ممکن است چند روز پایانی زمستان انجام شود. در ابتدا پرندهٔ نر و ماده با یکدیگر شروع به ساختن لانه می‌کنند به این صورت که پرندهٔ ماده در مکانی که قرار است لانه در آن ساخته شود می‌نشیند و پرندهٔ نر تکه‌های چوب را برایش میاورد و چند روز پس از تکمیل لانه پرندهٔ ماده نخستین تخم خود را می‌گذارد و معمولاً ساعاتی بعد یا روز بعد تخم دوم را می حدود دو هفته شبانه روز روی تخمها می‌نشیند (فقط حدود سه بار در روز لانه را ترک می‌کند برای تأمین آب و غذا که هر دفعه کمتر از بیست دقیقه به طول می‌انجامد که گاهی هم در این فاصله پرندهٔ ماده و نر جای خود را عوض می‌کنند و نوبتی بروی تخمها می‌نشینند) و حدوداً در روز پانزدهم اولین جوجه به دنیا می‌آید. چند ساعت بعد یا فردای آن روز جوجهٔ دوم تخم را می‌شکند و جوجه‌ها حدود پانزده روز با سرعت قابل توجهی رشد می‌کنند. در روزهای دهم تا پانزدهم بال‌های خود را باز و بسته می‌کنند و کم‌کم آمادهٔ ترک لانه می‌شوند تا این که بالاخره در روز پانزدهم به همراه هم لانه را ترک می‌کنند. لازم است ذکر شود که حدود یک یا دو روز بعد والدین شروع به تعمیر آن لانه کرده و چند روز بعد از رفتن آن جوجه‌ها دوباره تخمگذاری را در همان لانه انجام می‌دهند. در کل هر چرخهٔ تخمگذاری و بزرگ شدن جوجه‌های این پرنده تقریباً یک ماه به طول می‌انجامد. مشاهده شده اگر در لانه ای فرایند تولد جوجه‌ها نافرجام بماند، لانه را ترک و تخمگذاری را در جای دیگری ادامه می‌دهند.
راه رفتن
این پرنده پاهای کوچکی دارد، بنابراین سر خود را حین راه رفتن مداوم به جلو حرکت سریع داده و بعد از آن به جای اول بازمی‌گرداند.
پرواز
قمری خانگی اغلب در ارتفاعات پایین پرواز می‌کند و هنگام فرود آمدن بسیار بال‌هایش را تکان می‌دهد.
دفاع
این پرنده دفاع بخصوصی ندارد، ولی اگر دشمن به او حمله کرده و او را بگیرد پرنده پرواز می‌کند و دشمن با طوفانی از پر مواجه می‌شود. پرهای دم این پرنده خیلی راحت از جا کنده می‌شود. البته گفتنی است این روش همیشه جواب نمی‌دهد و بعضی اوقات هم دشمن موفق به شکار این پرنده می‌شود. گاهی اوقات هم این پرنده با نوکش به بدن دشمن ضربه می‌زند.
نام‌های محلی
قُمری خانگی گاه با یاکریم که طوق هم دارد اشتباه گرفته می‌شود.
در کل به قُمری‌ها گاه کوکو یا کبوتر کوکو گفته می‌شود. در بخش‌های جنوب و شرقی ایران خصوصاً منطقه خراسان رضوی این پرنده به نام «موسی کو_تقی» و در منطقه بم، این پرنده به نام «پُختو» و در شهرهایی همچون قلعه گنج در جنوب کرمان از این پرنده به نام محلی «سوهْتَله» یا «سوتَله» نیز یاد می‌شود. در بعضی نواحی جنوب ایران «تُتُر» یا «کبوتر تُتُر» نامیده می‌شود. در کاشان به این پرنده، «قوقو» گفته می‌شود و در گویش اصفهانی به «پاختری» و در یزد به «کفتر کوکو» یا «فاخته» و در تهران اشتباهاً به نام «یاکریم» معروف است. یاکریم گونه دیگر قُمری است و از آنجا که در باغهای دور از آبادی‌ها بسر می‌برد به کبوتر باغی نیز مشهور است.
تغذیه
خوراک قُمری خانگی دانه‌ها، غلات، علفها، دیگر انواع سبزیجات و [کنجد)هم دوست دارند میان دانه‌ها، بیشتر ارزن و گندم را دوست دارد. البته اگر گندم و ارزن را پیدا نکند، دنبال برنج و تکه‌های کوچک نان می‌گردد. گاهی اوقات هم سنگ‌های کوچک را برای هضم غذا می‌خورد. بیشتر بر روی زمین زندگی می‌کنند و به دنبال غذا می‌گردند. اصولاً اجتماعی نیستند و معمولاً تنها یا جفتی زندگی می‌کنند.[۴] نر و ماده آن شبیه به هم و پرنده نابالغ تیره‌رنگ‌تر است.
جفت‌گیری و تخمگذاری
اوایل بهار فصل تخمگذاری قُمری خانگی است. در مناطق گرم تر این کار ممکن است چند روز پایانی زمستان انجام شود. در ابتدا پرندهٔ نر و ماده با یکدیگر شروع به ساختن لانه می‌کنند به این صورت که پرندهٔ ماده در مکانی که قرار است لانه در آن ساخته شود می‌نشیند و پرندهٔ نر تکه‌های چوب را برایش میاورد و چند روز پس از تکمیل لانه پرندهٔ ماده نخستین تخم خود را می‌گذارد و معمولاً ساعاتی بعد یا روز بعد تخم دوم را می حدود دو هفته شبانه روز روی تخمها می‌نشیند (فقط حدود سه بار در روز لانه را ترک می‌کند برای تأمین آب و غذا که هر دفعه کمتر از بیست دقیقه به طول می‌انجامد که گاهی هم در این فاصله پرندهٔ ماده و نر جای خود را عوض می‌کنند و نوبتی بروی تخمها می‌نشینند) و حدوداً در روز پانزدهم اولین جوجه به دنیا می‌آید. چند ساعت بعد یا فردای آن روز جوجهٔ دوم تخم را می‌شکند و جوجه‌ها حدود پانزده روز با سرعت قابل توجهی رشد می‌کنند. در روزهای دهم تا پانزدهم بال‌های خود را باز و بسته می‌کنند و کم‌کم آمادهٔ ترک لانه می‌شوند تا این که بالاخره در روز پانزدهم به همراه هم لانه را ترک می‌کنند. لازم است ذکر شود که حدود یک یا دو روز بعد والدین شروع به تعمیر آن لانه کرده و چند روز بعد از رفتن آن جوجه‌ها دوباره تخمگذاری را در همان لانه انجام می‌دهند. در کل هر چرخهٔ تخمگذاری و بزرگ شدن جوجه‌های این پرنده تقریباً یک ماه به طول می‌انجامد. مشاهده شده اگر در لانه ای فرایند تولد جوجه‌ها نافرجام بماند، لانه را ترک و تخمگذاری را در جای دیگری ادامه می‌دهند.
راه رفتن
این پرنده پاهای کوچکی دارد، بنابراین سر خود را حین راه رفتن مداوم به جلو حرکت سریع داده و بعد از آن به جای اول بازمی‌گرداند.
پرواز
قمری خانگی اغلب در ارتفاعات پایین پرواز می‌کند و هنگام فرود آمدن بسیار بال‌هایش را تکان می‌دهد.
دفاع
این پرنده دفاع بخصوصی ندارد، ولی اگر دشمن به او حمله کرده و او را بگیرد پرنده پرواز می‌کند و دشمن با طوفانی از پر مواجه می‌شود. پرهای دم این پرنده خیلی راحت از جا کنده می‌شود. البته گفتنی است این روش همیشه جواب نمی‌دهد و بعضی اوقات هم دشمن موفق به شکار این پرنده می‌شود. گاهی اوقات هم این پرنده با نوکش به بدن دشمن ضربه می‌زند.
ارائه شده توسط : حسین ایزدی
در وب سایت : جم نما
ثبت دیدگاه برای این مطلب
نظرات شما عزیزان
هیچ نظری برای این پست ارسال نشده است
