زینت آسمانها و زمین از القاب کدام امام است

سوم شعبان سالروز فرخنده میلاد سومین امام شیعیان جهان، امام حسین(ع) است؛ سرور و سالار شهیدان كه پیامبر(ص) ایشان را زینت بخش آسمان ها و زمین لقب دادند، امام همامی كه با شجاعت و ایثار خویش پیشوای آزادگان جهان شدند.
حسین بن علی(ع) سومین پیشوای شیعیان جهان، سوم شعبان چهارم هجری در شهر مدینه دیده به جهان گشود و منزل امام علی(ع) نخستین امام شیعیان و حضرت فاطمه(س) بانوی بزرگ اسلام را غرق در نور و شادی كردند.

سید الشهدا، وفی، مبارك واحد الكاظمین، طیب، سبط و سید شباب اهل الجنه از لقب های امام بزرگوار و ابوعبدالله كنیه ایشان است.

حضرت محمد(ص) نام امام را حسین نهادند و از سیدالشهدا به عنوان «زینت آسمان ها و زمین، چراغ هدایت و كشتی نجات» یاد كردند. روزی ابی بن كعب، در محضر رسول خدا حضور داشت كه امام حسین(ع) وارد شدند. پیامبر به او نگریستند و فرمودند: «یا اباعبدالله یا زین السموات و الارضین». ابی بن كعب با تعجب گفت:«ای پیامبر! آیا غیر از تو كسی زینت آسمان ها و زمین است؟» پیامبر اكرم پاسخ دادند:« ای ابی! سوگند به خدایی كه مرا مبعوث كرد، حسین(ع) در آسمان ها بزرگ تر است از زمین و بر سمت راست عرش نوشته شده است: «الحسین...مصباح الهدی و سفینه النجاه» و نیز فرمودند:«الا و صلی الله علی الباكین علی الحسین؛آگاه باشید كه درود خدا نثار عزاداران حسین(ع) است.»

حسین بن علی(ع) در سایه ی پر مهر و محبت امام علی(ع) پرورش یافتند و از سرچشمه ی علم و ایمان رسول خدا تا 6 سالگی بهره بردند.

امام حسین(ع) پس از درگذشت پیامبر اكرم(ص)، مادر بزرگوارشان را نیز از دست دادند و در غمی شگرف فرو رفتند.

ایشان همواره یار و یاور حضرت علی(ع) در تمامی جنگ ها و مشكلات بودند. در تمام دوره های زندگی خویش، درس اخلاق و فضیلت را از پدر آموختند و این گونه آماده ی پذیرش ماموریت الهی پس از شهادت برادرشان امام حسن(ع) شدند و در سال 50 هجری قمری رسالت سنگین امامت و هدایت مردم را بر عهده گرفتند.

امام حسین(ع) در دوره ای می زیستند كه حكومت مستبد بنی امیه بر تخت خلافت تكیه زده بود كه با انحراف از اصول و موازین اسلام سعی در گمراهی مردم داشت. معاویه نخستین حاكم بنی امیه بود كه برای رسیدن به هدف های خود از هیچ گونه ظلم و ستمی كوتاهی نمی كرد و برای ویران كردن پایه های جامعه ی اسلامی و قوانین الهی تمامی تلاش خود را به كار بست.

پس از مرگ معاویه یزید پسر وی كه مردی خوشگذران بود، بر خلاف قرارداد صلح معاویه با امام حسن(ع) بر تخت خلافت تكیه زد؛ خلیفه ای كه جای پای خویش را بر گام های پدرش برای مبارزه با مقدسات اسلامی گذاشت و این گونه سبب مخالفت و قیام پرشور امام حسین(ع) علیه حكومت خود شد.

یزید پس از رسیدن به خلافت در نخستین اقدام، خود را امیرالمؤمنین خواند و برای این كه پایه های سلطنت ناحق و ستمگرانه اش را محكم كند به شخصیت های اسلامی پیامی فرستاد و آنان را به بیعت با خویش فراخواند و خواهان بیعت امام حسین(ع) با خود شد اما ایشان حاضر به بیعت با یزید نشدند و صدای مخالفت خویش را با خلافت یزید به گوش همگان رساندند.

حسین بن علی(ع) خواستند به همراه خانواده به مكه بروند كه از جانب مردم كوفه به این خطه دعوت شدند. امام(ع) به عنوان امام جامعه ی اسلامی برای برقراری عدالت و بررسی شرایط آن دیار «مسلم بن عقیل» را روانه ی كوفه كردند و ایشان پس از شنیدن خبر استقبال بسیار كوفیان از مسلم بن عقیل، با توجه به اینكه كوفیان را به بی وفایی می شناختند، برای اتمام حجت به همراه خانواده و یاران خود به طرف كوفه حركت و در میانه ی راه در صحرای كربلا اقامت كردند.

یزید كه از وجود مسلم بن عقیل، بیعت كوفیان و حركت امام حسین(ع) به سمت این شهر آگاه شده بود، عبیدالله بن زیاد یكی از ستمگرترین یاران خود را برای جلوگیری از بیعت كوفیان با امام حسین(ع) راهی این دیار كرد. وی در نخستین اقدام مسلم بن عقیل را به شهادت رساند و برای جلوگیری از گسترش حكومت حق، لشكر بزرگی را آماده كرد تا به مبارزه با حسین بن علی(ع) و یارانش بپردازد.

عبیدالله بن زیاد به همراه لشكریانش، امام(ع) و اصحاب شان را در سرزمین كربلا محاصره كرد تا بتواند از ایشان بیعت بگیرد اما امام(ع) حاضر به بیعت با یزید نشدند و به همراه یاران باوفایش به استقبال جنگ با لشكریان یزید رفتند.

جنگ بزرگی آغاز و صحرای كربلا شاهد حماسه آفرینی های یاران شجاع و آزاده، اهل بیت پیامبر(ص) و امام حسین(ع) در روزهایی تاریخی و سرنوشت سازی چون تاسوعا و عاشورا شد.

امام حسین(ع) سرور و سالار شهیدان، پس از 11سال امامت در 57 سالگی در روز عاشورا به شهادت رسیدند و آموزگار آزادگی و ایثار در تمامی اعصار شدند.

امروز بارگاه امام حسین(ع) در سرزمین كربلا مامن امنی برای زیارت دوستداران اهل بیت(ع) است.

در پایان مروری كوتاه بر احادیث برجای مانده از امام حسین(ع)خواهیم داشت:

**رستگـار نمی شوند مـردمـي كه خشنـودي مخلـوق را در مقـابل غضب خـالق خریدنـد.

** عاجزترین مردم كسی است كه نتواند دعا كند.

** بخشنده ترین مردم كسی است كه در هنگام قدرت می بخشد.

** چیزي را بر زبان نیاورید كه از ارزش شما بكاهد.

** از نشانه‏ هاي خوش ‏نامي و نیك ‏بختي، همنشیني با خردمندان است.

---

ارائه شده توسط : حسین ایزدی

در وب سایت : جم نما