تعداد نظرات
0 دیدگاه
تعداد لایک
5 پسندیدن
تاریخ انتشار
شنبه ۲۹ آبان ۱۴۰۰
بازدید
43 نفر
شاخص توده بدن (BMI) برآورد میزان متوسط وزن بدن شخص بر اساس قد و وزن است. پزشکان BMI سالم را برای زنان ۱۸٫۵ تا ۲۴٫۹ در نظر می گیرند. BMI بالاتر از ۳۰ ممکن است نشانگر چاقی باشد.
اندازه گیری BMI به افراد کمک می کند تا متوجه شوند کمبود یا اضافه وزن دارند. با این حال، BMI برای خانم ها محدودیت هایی نیز دارد، زیرا چربی بدن را محاسبه نمی کند.
در این مقاله، علاوه بر ارائه سیستم محاسبه گر BMI، درباره جوانب مثبت و منفی اندازه گیری BMI بحث کرده و برخی روش های دیگر را که زنان برای بررسی سلامت خود مفید می دانند، توضیح می دهیم.
نحوه محاسبه BMI برای زنان
محدوده BMI برای زنان
هنگامی که کسی BMI خود را بداند، می تواند گروه خود را در دسته بندی های استاندارد وزن موسسه ملی قلب، ریه و خون پیدا کند:
وزن استاندارد BMI
کمبود وزن زیر ۱۸٫۵
وزن سالم ۲۴٫۹ – ۱۸٫۵
اضافه وزن ۲۹٫۹ – ۲۵
چاق بالای ۳۰
فواید BMI
BMI ابزاری مفید برای درک کمبود وزن تا اضافه وزن افراد است. همچنین می تواند به آن ها کمک کند تا با حفظ وزن مناسب، خطر ابتلا به بیماری های زیر را کاهش دهند:
دیابت نوع ۲
آرتروز
بیماری قلب و عروقی
سکته
برخی از انواع سرطان
اگر فردی متوجه شود که BMI وی در محدوده “سالم” نیست، می تواند تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی خود ایجاد کند تا خطر ابتلا به این بیماری و سایر شرایط خاص را کاهش دهد.
به عنوان یک مقیاس اندازه گیری، BMI دارای مزایای زیر است:
می توان به راحتی آن را در خانه محاسبه کرد (با استفاده از متر و ترازو).
روشی ارزان است.
ارتباط زیادی با سطح چربی بدن دارد.
همچنین بخوانید: اندازه گیری BMI برای بزرگسالان، کودکان و نوجوانان
تحقیقات زیادی نشان دهنده ارتباط بین BMI و سلامت است.
اشکالات BMI
BMI می تواند وزن متوسط و مناسب فرد را تخمین بزند، اما محدودیت هایی نیز دارد.
این روش سطح چربی بدن را مشخص می کند، اما بین وزن ناشی از چربی، عضله یا استخوان تمایزی قائل نمی شود. بنابراین، فردی که عضلانی است می تواند BMI مشابه فردی با اضافه وزن داشته باشد.
بعلاوه، نسبت عضله، چربی و استخوان در بدن به طور معمول با افزایش سن، به ویژه در زنان، تغییر می کند. به طور متوسط، یک خانم در سنین ۲۵ تا ۶۵ سالگی، تقریباً ۱۳ پوند (نزدیک به ۶ کیلوگرم) عضله و استخوان از دست می دهد، در حالی که چربی شکم تا چهار برابر مقدار قبلی افزایش می یابد.
بنابراین ممکن است یک زن ۷۰ ساله که وزن دوران ۲۵ سالگی خود را دارد، BMI او در محدوده سالم قرار بگیرد، اما درصد چربی بدنش افزایش یابد.
درصد بالای چربی در بدن اثرات بدی بر سلامتی فرد دارد. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، نشان داد که افراد دارای BMI طبیعی اما درصد بالایی چربی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک هستند. همچنین، چربی اضافی در اطراف شکم، خطر مرگ و میر را افزایش می دهد.
در مطالعه دیگری، محققان دریافتند برخی از زنان یائسه در دوران یائسگی با درصد چربی بدن ۳۵٪، که پزشکان آن را نشانه چاقی می دانند، از نظر BMI در گروه “چاق” نیستند.
بدین ترتیب، استفاده از BMI به تنهایی ممکن است به ویژه برای افراد بسیار عضلانی، زنان پیش یائسه یا یائسه که دارای چربی شکمی هستند اما وزن متوسطی دارند، ابزاری گمراه کننده باشد.
همچنین بخوانید: ۲۲ راهکار ساده برای کنترل پرخوری
روش های دیگر برای اندازه گیری وزن
علاوه بر BMI، زنان می توانند از روش های دیگری برای آگاهی از وزن، ترکیب بدن و خطر ابتلا به بیماری های خاص استفاده کنند. بر اساس گزارشات دانشکده بهداشت هاروارد، این موارد عبارتند از:
دور کمر
این روش چربی شکم را اندازه گیری می کند، که شاخص اصلی خطر ابتلا به بیماری مرتبط با وزن است. افراد می توانند دور کمر خود را با استفاده از متر اندازه بگیرند.
نسبت دور کمر به باسن (WHR)
این روش چربی های شکمی را نیز اندازه گیری می کند. فرد می تواند WHR خود را با تقسیم اندازه گیری دور کمر بر دور باسن خود محاسبه کند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام کرد که WHR پایین تر ۰٫۸۵ برای زنان به این معنی است که آن ها کمتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با وزن هستند.
آزمایش های تشخیصی که پزشک ممکن است تجویز کند شامل موارد زیر است:
چگالی سنجی: در این آزمایش، یک پزشک وزن بدن فرد را، هنگامی که در آب قرار دارد، اندازه گیری می کند. سپس، نتیجه این آزمایش را با اندازه گیری وزن او در خشکی مقایسه می کند، تا درصد چربی بدن محاسبه شود. چگالی سنجی معمولاً فقط در یک محیط تحقیقاتی انجام می شود.
جاذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه: اشعه ایکس با سرعت های مختلفی در چربی، عضله و استخوان حرکت می کند، بنابراین، در این روش، برای محاسبه موارد ذکر شده، دو اشعه ایکس سطح پایین (کم شدت – low level X-rays) را از بدن عبور می دهند.
امپدانس بیوالکتریک (مقاومت بیوالکتریک – BIA): با عبور یک جریان الکتریکی سطح پایین (کم شدت) از بدن، درصد چربی بدن شخص را تخمین می زند.
رقیق سازی ایزوتوپ: در این آزمایش، شخص آبی را که حاوی ایزوتوپ است، نوشیده و سپس، از مایعات بدن وی نمونه برداری می شود. این نمونه ها در مورد ترکیب بدن فرد، به پزشک اطلاعات خوبی ارائه می دهند.
همچنین بخوانید: فواید گوگرد برای سلامت بدن
خلاصه
BMI یکی از روش هایی است که افراد و پزشکان می توانند برای تعیین خطر ابتلا به بیماری های خاص از جمله دیابت، بیماری های قلبی و سکته از آن استفاده کنند، اما این روش اشکالاتی نیز دارد.
برای زنان، درصد چربی بدن با گذشت زمان تغییر می کند. از آن جا که BMI چربی بدن را به طور خاص اندازه گیری نمی کند، ممکن است تمام اطلاعاتی را که فرد درباره خطر ابتلا به این بیماری ها نیاز دارد، در اختیار او قرار ندهد.
BMI برای زنان، هنوز ابزاری مناسب و مفید برای اندازه گیری وزن کلی بدن است، اما شخصی که می خواهد سلامتی خود را بررسی کند، می تواند از ترکیب BMI با سایر معیارها مانند WHR بهره مند شود.
اندازه گیری BMI به افراد کمک می کند تا متوجه شوند کمبود یا اضافه وزن دارند. با این حال، BMI برای خانم ها محدودیت هایی نیز دارد، زیرا چربی بدن را محاسبه نمی کند.
در این مقاله، علاوه بر ارائه سیستم محاسبه گر BMI، درباره جوانب مثبت و منفی اندازه گیری BMI بحث کرده و برخی روش های دیگر را که زنان برای بررسی سلامت خود مفید می دانند، توضیح می دهیم.
نحوه محاسبه BMI برای زنان
محدوده BMI برای زنان
هنگامی که کسی BMI خود را بداند، می تواند گروه خود را در دسته بندی های استاندارد وزن موسسه ملی قلب، ریه و خون پیدا کند:
وزن استاندارد BMI
کمبود وزن زیر ۱۸٫۵
وزن سالم ۲۴٫۹ – ۱۸٫۵
اضافه وزن ۲۹٫۹ – ۲۵
چاق بالای ۳۰
فواید BMI
BMI ابزاری مفید برای درک کمبود وزن تا اضافه وزن افراد است. همچنین می تواند به آن ها کمک کند تا با حفظ وزن مناسب، خطر ابتلا به بیماری های زیر را کاهش دهند:
دیابت نوع ۲
آرتروز
بیماری قلب و عروقی
سکته
برخی از انواع سرطان
اگر فردی متوجه شود که BMI وی در محدوده “سالم” نیست، می تواند تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی خود ایجاد کند تا خطر ابتلا به این بیماری و سایر شرایط خاص را کاهش دهد.
به عنوان یک مقیاس اندازه گیری، BMI دارای مزایای زیر است:
می توان به راحتی آن را در خانه محاسبه کرد (با استفاده از متر و ترازو).
روشی ارزان است.
ارتباط زیادی با سطح چربی بدن دارد.
همچنین بخوانید: اندازه گیری BMI برای بزرگسالان، کودکان و نوجوانان
تحقیقات زیادی نشان دهنده ارتباط بین BMI و سلامت است.
اشکالات BMI
BMI می تواند وزن متوسط و مناسب فرد را تخمین بزند، اما محدودیت هایی نیز دارد.
این روش سطح چربی بدن را مشخص می کند، اما بین وزن ناشی از چربی، عضله یا استخوان تمایزی قائل نمی شود. بنابراین، فردی که عضلانی است می تواند BMI مشابه فردی با اضافه وزن داشته باشد.
بعلاوه، نسبت عضله، چربی و استخوان در بدن به طور معمول با افزایش سن، به ویژه در زنان، تغییر می کند. به طور متوسط، یک خانم در سنین ۲۵ تا ۶۵ سالگی، تقریباً ۱۳ پوند (نزدیک به ۶ کیلوگرم) عضله و استخوان از دست می دهد، در حالی که چربی شکم تا چهار برابر مقدار قبلی افزایش می یابد.
بنابراین ممکن است یک زن ۷۰ ساله که وزن دوران ۲۵ سالگی خود را دارد، BMI او در محدوده سالم قرار بگیرد، اما درصد چربی بدنش افزایش یابد.
درصد بالای چربی در بدن اثرات بدی بر سلامتی فرد دارد. مطالعه ای که در سال ۲۰۱۴ انجام شد، نشان داد که افراد دارای BMI طبیعی اما درصد بالایی چربی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به سندرم متابولیک هستند. همچنین، چربی اضافی در اطراف شکم، خطر مرگ و میر را افزایش می دهد.
در مطالعه دیگری، محققان دریافتند برخی از زنان یائسه در دوران یائسگی با درصد چربی بدن ۳۵٪، که پزشکان آن را نشانه چاقی می دانند، از نظر BMI در گروه “چاق” نیستند.
بدین ترتیب، استفاده از BMI به تنهایی ممکن است به ویژه برای افراد بسیار عضلانی، زنان پیش یائسه یا یائسه که دارای چربی شکمی هستند اما وزن متوسطی دارند، ابزاری گمراه کننده باشد.
همچنین بخوانید: ۲۲ راهکار ساده برای کنترل پرخوری
روش های دیگر برای اندازه گیری وزن
علاوه بر BMI، زنان می توانند از روش های دیگری برای آگاهی از وزن، ترکیب بدن و خطر ابتلا به بیماری های خاص استفاده کنند. بر اساس گزارشات دانشکده بهداشت هاروارد، این موارد عبارتند از:
دور کمر
این روش چربی شکم را اندازه گیری می کند، که شاخص اصلی خطر ابتلا به بیماری مرتبط با وزن است. افراد می توانند دور کمر خود را با استفاده از متر اندازه بگیرند.
نسبت دور کمر به باسن (WHR)
این روش چربی های شکمی را نیز اندازه گیری می کند. فرد می تواند WHR خود را با تقسیم اندازه گیری دور کمر بر دور باسن خود محاسبه کند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) اعلام کرد که WHR پایین تر ۰٫۸۵ برای زنان به این معنی است که آن ها کمتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با وزن هستند.
آزمایش های تشخیصی که پزشک ممکن است تجویز کند شامل موارد زیر است:
چگالی سنجی: در این آزمایش، یک پزشک وزن بدن فرد را، هنگامی که در آب قرار دارد، اندازه گیری می کند. سپس، نتیجه این آزمایش را با اندازه گیری وزن او در خشکی مقایسه می کند، تا درصد چربی بدن محاسبه شود. چگالی سنجی معمولاً فقط در یک محیط تحقیقاتی انجام می شود.
جاذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه: اشعه ایکس با سرعت های مختلفی در چربی، عضله و استخوان حرکت می کند، بنابراین، در این روش، برای محاسبه موارد ذکر شده، دو اشعه ایکس سطح پایین (کم شدت – low level X-rays) را از بدن عبور می دهند.
امپدانس بیوالکتریک (مقاومت بیوالکتریک – BIA): با عبور یک جریان الکتریکی سطح پایین (کم شدت) از بدن، درصد چربی بدن شخص را تخمین می زند.
رقیق سازی ایزوتوپ: در این آزمایش، شخص آبی را که حاوی ایزوتوپ است، نوشیده و سپس، از مایعات بدن وی نمونه برداری می شود. این نمونه ها در مورد ترکیب بدن فرد، به پزشک اطلاعات خوبی ارائه می دهند.
همچنین بخوانید: فواید گوگرد برای سلامت بدن
خلاصه
BMI یکی از روش هایی است که افراد و پزشکان می توانند برای تعیین خطر ابتلا به بیماری های خاص از جمله دیابت، بیماری های قلبی و سکته از آن استفاده کنند، اما این روش اشکالاتی نیز دارد.
برای زنان، درصد چربی بدن با گذشت زمان تغییر می کند. از آن جا که BMI چربی بدن را به طور خاص اندازه گیری نمی کند، ممکن است تمام اطلاعاتی را که فرد درباره خطر ابتلا به این بیماری ها نیاز دارد، در اختیار او قرار ندهد.
BMI برای زنان، هنوز ابزاری مناسب و مفید برای اندازه گیری وزن کلی بدن است، اما شخصی که می خواهد سلامتی خود را بررسی کند، می تواند از ترکیب BMI با سایر معیارها مانند WHR بهره مند شود.
ارائه شده توسط : حسین ایزدی
در وب سایت : جم نما
ثبت دیدگاه برای این مطلب
نظرات شما عزیزان
هیچ نظری برای این پست ارسال نشده است
